Nje mbremje vere, ne San Paolo, Brazil, nje grua del per te shetitur me makine per t’u gjendur me pas shtrire prane nje burri qe fle, ne Australi.
Atje, ne ate toke te premtuar femijerie, ku shkon te kerkoje bashke me shoqen e saj, Almutin, Alma shpreson te gjeje sherimin, pajtimin me veten dhe jeten.
Te dyja jetojne me iluzionin qe ekziston ende ajo bote e pacenuar e jashte kohe, vendi i aborigjeneve, i Kohendrres, i kengeve, i shkretetirave me emra magjiplote.
Por nese era e historise ka shkaterruar edhe ate parajse, ndoshta ne ato hapesira te pafundme e te heshtura dicka ka mbetur.
Aty, ne Perth te Australise, i ftuar ne nje festival letrar, Erik Zondahu, kritik letrar i ftohte, ne rravgime te perjetshme ekzistenciale, do te hase per here te pare Almen te shnderruar ne grua me flatra per nje gjueti thesari ne kujtim te shkrimtarit John Milton dhe librit te tij “Parajsa e humbur”.
Nje shfaqje ikanake e tronditese, takimi si nje mundesi per harmoni, per bukuri dhe per nostalgjine e paplotesueshme te shpirtit qe mbetet kulmi i ekzistences njerezore.
Perfshire mes nje prologu ne qiell, ne avion, dhe nje epilogu ne toke, ne tren, romani eshte nje meditim i lehte dhe i larte si nje flatrim engjelli, qe fluturon mes kontinenteve dhe aspiratave me te thella njerezore.
Nje roman po aq i pakategorizueshem sa nje poeme, nje histori nepermjet se ciles preken ne menyre te madherishme te gjithe dramat e jetes, duke perfshire ketu edhe humbjen e pafajesise, humbjen e parajses.
Specifikat e Librit: