BOTART - PAPIRUS - IRENE VALLEJO

Përshkrimi:

Libri qe lindi mes motit te keq
Ne nje nga ato kujtimet e parapelqyera te femijerise, eci e kapur pas dores se madhe te gjyshit tim, me kurrizin e saj te sperkatur me ato njollat e verdha qe i lyen mosha.
Ne krah te tij, ndihesha absolutisht e sigurt.
Jo vetem qe kujdesej per mua, por kishte nje instinkt mbrojtes universal dhe pa dallime.
E shoh te kerrusur ne rruge, duke u perpjekur te vendose ne vend kapakun e nje pusete apo duke hequr nga trotuari lekuret e frutave per te shmangur ndonje aksident te mundshem...
Papritur, “PAPIRUS” ka mberritur ne duart mikpritese te lexuesve ne nje periudhe cudirash, kohesh te zymta qe na kane sjelle ne mendje brishtesine tone te pasherueshme.
Te befasuar nga pasiguria, kemi ndier mbrojtjen e infermiereve anonime qe perballeshin cdo dite me nje virus te padukshem dhe me frikerat e tyre.
Ida Vitale shkroi: “Duke qene se nuk i shpeton asgjeje, perpiqu te jesh ti shpetimi i dickaje...
Sot vleresojme - ndoshta me shume se kurre - rolin qe luajne ne jetet tona te trazuara nga tallazet dhe peshtjellimi.
Pergjate shekujve, keto peshtafe fjalesh u kane mbijetuar lufterave, diktaturave, thatesirave, krizave dhe katastrofave.Utopite brenda tyre presin dite me te mira.
Na ofrojne vazhdimisht ne faqet e tyre - si krahe te hapur - idete, historite dhe rrefenjat qe na nevojiten per te shkruar te nesermen.
Gjithnje kam qene pesimistja zyrtare e familjes. Ne fakt, kete ese nisa ta shkruaj ne disa rrethana personale te zymta.
Dhe, ne menyre paradoksale, kur rrethanat ishin vertet te keqija, dezertova.
E braktisa anijen e fatalizmit ne mes te stuhise.
Perqafova, shume vite pas atyre patrullimeve tona ne rruge kur shihnim per ndonje lekure bananesh, idete e gjyshit tim ne lidhje me bollekun e shpirtmiresive te padukshme.
Nuk eshte rastesi: ndersa beja perpara, germe pas germe, rresht pas rreshti ne shkrimin tim, jetova ne kontakt te perditshem me njerez te perkushtuar ndaj kujdesit - profesioniste te perkujdesjes, shtylla te heshtura mbeshtetese.
Ne njefare menyre, ata e krijuan laboratorin e ketij libri, depertuan neper te carat e imagjinates sime.
Ata ishin peizazhi im.
Pervojat gjithnje u japin forme ideve dhe, ne keto rrethana, boshti i esese anoi butesisht drejt aventurave te heshtura te shpetimtareve anonime te librave.
PAPIRUS lindi i vogel, ne mes te motit te keq, ne antipodet e shpresave te medha...
Falenderim pa fund per te gjithe ata dhe ato, per ty, qe e mbani te gjalle kete aventure mijeravjecare.

Porositeni tani!