Kur ishte femije, Keti, tashme tridhjete e nje vjecare, jetoi ne Heilsham ne nje shkolle private, ku femijet ishin strehuar larg nga bota e jashtme, te rritur me idene se ata ishin te vecante dhe qe mireqenia e tyre ishte e rendesishme jo vetem per ata, por per gjithe shoqerine.
Keti, prej shume kohesh e kishte hedhur pas te shkuaren e saj idilike, por, kur dy nga miqte e vet te Heilshamit kthehen serish ne jeten e saj, nuk i ben me balle rikthimit te kujteses.
E keshtu, ndersa miqesia e saj me Ruthin rindizet, ndjenjat qe shume kohe me pare ushqenin piken e dobet te zemres se saj adoleshente, Tomin, nisin te thellohen me tej ne dashuri.
Keti rikujton vitet e Heilshamit.
Ajo pershkruan skena te lumtura te djemve dhe vajzave qe rriten bashke, te patrazuar – gati edhe te kenaqur – nga izolimi ne te cilin ndodheshin, por ajo pershkruan mjaft mire edhe disa skena te tjera: te hutimit dhe keqkuptimeve qe fshihnin nje sekret te erret pas dukjes mekuese te Heilshamit.
Me zbardhjen e faqes se erret, miqve u duhet te perballen me te verteten mbi femijerine dhe jeten e tyre.
Rrefenje e nje mashtrimi te thjeshte, “Mos me ler te shkoj”, shpalos nje thellesi te jashtezakonshme te emocioneve dhe rezonances mes tyre dhe ze vend mes veprave me te mira te Kazuo Ishiguros.
Specifikat e Librit: