“Krom dhe luledele” eshte nje proze plot xixellima (ashtu si guret e kromit, qe kane vlere tjeter e jane me te rende midis gureve te zakonshem).
Gjuha e (auto)rrefimit ne kete tekst eshte gjuha plot sharm, ironi, persiatje paradoksale e tautologji infantile me pershkrime te imeta lirike e poetike, detaje skrupuloze, skena e situata te thuketa, te percjella me vetepermbajtje ironike e koprraci te ndershme.
Dominantja e ketij ligjerimi eshte letrariteti i spikatur, qe e lejon autoren te caje thelle ne aventuren e saj te rizbulimit te Kohes dhe Gjuhes, per te ringjallur edhe nje here rrjedhen e viteve, qenien e vet te dikurshme brenda asaj guaske molusku, qe tashme qendron aty, endur me rrathe te sedefte.
Specifikat e Librit: