“Dora tjeter” eshte rrefimi me dy zera i jeteve te nderthurura te nje refugjateje nigeriane dhe nje kryeredaktoreje te nje reviste britanike.
Bleteza, refugjatja nigeriane, sapo ka dale nga qendra e paraburgimit per imigrantet e paligjshem, ku ka jetuar ne kushte te veshtira per dy vjet.
E vetmuar ne nje vend te huaj, pa miq e pa para, ajo vendos te kerkoje mbeshtetjen e se vetmes vendase qe njeh.
Sara eshte nje nene e re e moderne, kryeredaktore, nje fragment i se kaluares te se ciles lidhet me Bletezen.
Para disa vitesh ato jane takuar, rastesisht, ne nje plazh ne Nigeri, ku Sara po kalonte pushimet me te shoqin, ne nje perpjekje per te shpetuar martesen e tyre.
Ajo qe ndodhi ne ate plazh, jo vetem i shkaterroi perfundimisht, por shnderrohet ne nje makth qe kthehet ne jeten e tyre papritur, ne castin kur Bleteza i merr ne telefon.
Ky roman paraqet nje drame personale, njerezore dhe shoqerore qe ka ndodhur e do te vazhdoje te ndodhe per sa kohe ne bote ka varferi, padrejtesi e lufte.
E megjithate, ai lexohet edhe si nje rrefim intim i domethenies se migrimit, mallit, frikes dhe etjes per liri.
Nder te tjera, romani ilustron permasen gjitheperfshirese te statusit te refugjatit; sesi ai i rrafshon te gjitha dritehijet e nje jete dhe sesi ky rrafshim e shnderron individin ne nje dokument, ne nje fije te bardhe letre me shkrim te zi, e cila verteton, pa dyshimin me te vogel, nese ai individ ka te drejte te ekzistoje apo jo.
Ne perballje me kete shperfytyrim te individit, autori shtron pyetjen: sa nga ne, mendjehapurit e shpirtgjeret, do te shtrinin nje dore?
Specifikat e Librit: