“Valsi i nje dasme fantazme” eshte nje roman qe ndjek parimin e ndertimit kapilar, pra te nje strukture “qelizore”, si ne nje “berthame”, prej nga projektohet me tutje midisi; nje roman jo fort i hapur ne mese sociale, politike, historike, zakonore, por i ngujuar me se shumti ne nje nyje, ate midis Andonit dhe Markeles. Madje, edhe kjo vjen permes dhe perbrenda mendjes se personazhit zoterues, Andonit, here si rrefim ne veten e pare e here e alternuar me veten e trete.
Vec Andonit, Markelen e deshiron dhe nje tjeter, Leko karrocieri.
Pra, gjendemi ne skemen: dy metues per te njejten femer. I pari i pagdhendur, i pashkolluar, i shemtuar, por guximtar, marrok; i dyti i shkolluar, i tjetersuar, me nje shpirt te pasur, marrezisht i dashuruar, por i trembur, pa nisiative, diku-diku edhe tinezar, xheloz.
“Valsi i nje dasme fantazme” eshte nje roman per dashurine.
Por per dashurine e pamundur.
Eshte nje roman per bukurine, por qe rrenohet nga e shemtimi i jetes.
Bukuria e femres thyen rregulla, ligje, norma, shemb njerez te fuqishem.
Markela eshte nje vajze kryeqytetase prej nje familjeje qe eshte goditur nga pushteti komunist, e internuar ne nje fshat ku femrat dhe grate digjen nga dielli dhe punet e renda, ndaj dhe shemtohen heret.
Bukuria trondit.
Por edhe respektohet.
Lakmohet.
Sic lakmohet edhe Markela nga shumekush.
Shkrimtari i blaton kesaj vajze gjithe hiret e bukurise, sa dhe te miresise.
Ideja e fuqise hipnotike te bukurise eshte percjelle bukur nga autori.
Ai perdor nje menyre te shkruari te stilit te “ngritur”, me flukse lirike e poetike, por qe diku-diku mund te ishin me te shkartisura, per ta ruajtur sensin e mases, realitetin ku dhe si ai ngjet.