ONUFRI - KOHE E DJEGUR - THANAS MEDI

Përshkrimi:

I shfaqur papritur ne letersine shqipe pas disa botimeve sporadike ne shtypin e kohes ne vitet ’80, ai vjen pas nje periudhe reflektimi rreth 30­ vjecare, duke zbrazur materialin e grumbulluar brenda tij.

Kohe e djegur eshte nje kohe qe nuk ka mundur te jetohet kur duhej, eshte si nje kohe e mbetur pezull,si nje jete paralele qe s’ka vend ku te vendoset, qe eshte e pamundur te realizohet, por eshte nje enderr nga e cila nuk duam te heqim dore.

“Sidoqofte, ata te dy kishin kohen e tyre, une isha si pa kohe.

Si me kohe te djegur.

Sic kisha qene thuajse gjithmone ne jeten time.

Kohe te ngecur ne ca caste kulmore vertet, por qe ktheheshin shume shpejt ne kujtime.”

E mbushur me ngjyra dhe bestytni fshatare, vepra gjallon ne dy vende e kohera qe perfaqesojne dy kahe te ndryshme: periudhen diktatoriale qe sundohej nga perbashkesia dhe miti i individit dhe ajo postdiktatoriale qe pervec rremujes, zbrazjes se fshatrave, derdhjes masive te shqiptareve pertej kufirit, solli edhe shume “liri” qe u keqtrajtua nga shqiptaret

Problemi i fatit te njeriut te ndeshkuar nga diktatura, trajtohet nga nje kendveshtrim tjeter.

Heroi e humbet rrugen ne castin e fillimit te persekutimit dhe corientohet duke mos e gjetur me ate.

Gjerat e mbetura ne mes e djegin bashke me dinjitetin e humbur.

Ai fillon te ndihet i huaj, i krijohet nje boshllek qe nuk e mbush dot asgje.

Me ndryshimin e kushteve jetesore dhe mbarimin e perndjekjes, ai mund ta rifilloj jeten, por kjo nuk eshte me e mundur.

Është një ëndërr nga e cila nuk duam të heqim dorë!