Ne kete liber Velaj pershkruan personazhet dhe ngjall kersherine e lexuesit, duke shenjuar realisht nje letersi te re, e cila hap porten e universit te letersise se sotme shqipe.
Me kete roman Velaj ka krijuar nje ngjarje te re artistike dhe historike: nje trilogji autobiografike e cila eshte e veshtire te ndahet nga imagjinata mbasi, mjeshteria e rrefimit te autorit, kap majat e saj.
Ne roman shfaqet nena, kjo qenie qe edhe pse enigmat e saj thuajse jane si ererat qe fryjne e ndalojne sa here flasim e mendojme per te, autori, na e paraqet jo vetem ne funksionin e dhembshurise, por edhe si nje bashkebiseduese gjate rrugetimit te tij per ne Itaka.
Gjate gjithe rrefimit letrar ne roman, ai, nepermjet monologut per jeten, e perdor ate per te paralajmeruar ngjarje e fenomene qe do te vijne se shpejti ne te ardhmen e tij qe e perjeton si te tashmen.
Fale aftesive te larta krijuese, Velaj rrefen si komunikon me malet, me gjethet e parkut, me ketrat brenda tij, zogjte qe fluturojne si dhe ata pa krahe qe qendrojne brenda vesheve te tij, me blune e detin e shkembinjte, me tubetat e ngjyrave dhe penelat kur pikturon si dhe me notat e simfonive te Beethoven-it.
Trajtimi i vertete artistik nepermjet ngjarjeve te jetuara dhe atyre imagjinare karakterizojne personazhet e romanit plotesuar me mjete pulsive gjuhesore dhe figura letrare.