Tiranite, krahas nervozismit dhe stuhive kalimtere, jane perpjekur te krijojne portat e rreme e te gabuara.
Ne ngrehinen e perkore te letrave shqipe, atje ku eshte duke zene vendin e vet Martin Camaj, ashtu si ne cdo panteon, hyhet vetem prej nje porte, asaj te madhes.
E ajo porte sic e tregon emri, nuk njeh vecse arsyet e medha.
Sic eshte thene dikur, De Rada i paharueshmem, ne nje pershkrim te nates se pashkve, karrefyer per “engjejt qe e bejne vet gostine e tyre:
"Ne tryezen e eperme, ku kane zene vend krenajat e letersise, nuk ngjiten zhurmat e vogla e as afrohen profilet e rendomta.
Atje ka perhere mirekuptim e harmoni, ndaj e kremtja vazhdon perhere dhe ndricimi i shandaneve nuk sos."
Specifikat e librit: