Romani fillon me nje pamje te dhunshme: Nje burre gjendet i varur koke poshte ne nje kend lojerash te nje lagjeje te rrenuar te nje metropoli gjerman.
Eshte Abel Nema, nje fenomen gjuhesor qe di dhjete gjuhe, por qe rralle e degjon t i perdore ato ne bisedat e perditshme.
E perditshmja e ketij te riu nga Ballkani, i cili eshte arratisur prej vendit te tij per shkak te luftes, eshte e vetmuar, megjithe aftesite e tij te jashtezakonshme dhe gatishmerise se shume njerezve per ta ndihmuar.
Ai perpiqet disa here te zere vend neboten e re, punon si perkthyes, si mesues, shetit vendin dhe shtetet fqinje, e prape se prape mbetet jashte saj.
Kapitull pas kapitulli zbulohen copeza nga jeta e tij dhe nevojitet durimi i nje arkeologu per te krijuar prej ketij mozaiku ndodhish, personazhesh, fjalish te paplota apo fjalesh nje tablo.