Subjekti mbeshtetet mbi nje monodrame te autorit, rikonceptuar mire ne strukture e permbajtje, prej nje ngjarjeje qe i vjen atij prej se kaluares.
Ne qender te vepres eshte fati i nje gruaje me emrin Madalene, e ndertuar ne tri etapa te rendesishme e vendimtare te jetes se saj: ne moshat 15, 25 e 40 vjece, ku thelbesore mbetet periudha e pare e jetes se aj, adoleshenca.
Pikerisht gjate kesaj kohe, ceshtje problematike per Madalenen, behet humbja e virgjerise.
Dhe ketu nis tjetersimi e absurdi i ketij karakteri:
Perse kur ate nuk e shqeteson humbja e virgjerise si fenomen, te tjera probleme psikike i dalin asaj?
Madalena nuk e vuan virgjerine si fakt ne vetvete (ajo eshte e zene me mjaft angazhime shkollore – artistike), por problemi qendron se ne grupin e saj te shoqeve vetem ajo deklarohet e virgjer.
Duke qene e tille, ajo tallet e perbuzet vazhdimisht nga shoqet e saj, tallje e perbuzje qe shtohen duke ia demtuar deri ne neveri ekzistencen.
Ne rrethana te tilla ajo vendos te kerkoje ndihme.
Po ku?
Institucionet qe mund t’i gjendeshin prane e ta ndihmonin, si familja, shkolla, shoqeria jane ne krize te plote e te denatyruara.
Cfare ndodh?
A bie Madalena pre e ketij presioni absurd duke iu leshuar shijeve qe nuk kane asnje lidhje me natyren e saj te brishte?