Alessandro Baricco hyn ne simetrite e fshehta te ketij misteri me hapin e sigurt dhe shpenguar te atij qe i di dhe i do shtigjet qe pershkon.
Leviz dy personazhe te jashtezakonshme qe, ne gjysme te romanit, ia lene vazhdimin njeri-tjetrit dhe nese zoti Guajn ka detyren te perzieje kartat e misterit, vajza ka detyren te rikompozoje sekuencen per te mberritur ne nje dukje te guximshme dhe te shndritshme.
Xhesper Guajni me ka mesuar se nuk jemi personazhe, jemi faqe te nje libri-thoshte Rebeka. I qendrojme idese se jemi nje personazh i perfshire ne kushedi cilen aventure, te thjeshte mbase, por ajo qe duhet te kuptojme eshte qe ne jemi e gjithe historia, jo vetem ai personazh.
Jemi pylli ku ecim, rremuja qe na rrethon, te gjithe njerezit qe na kalojne prane, ngjyra e gjithckaje qe shohim, tingujt qe degjojme.