Ishte nje dite e nxehte gushti dhe plot diell.
Linja e lehte dhe tekanjoze e flokeve te saj te arte i jepnin portretit te saj, si cdo gjeje tjeter ne te, nje pamje tejet lozonjare, te persosur e plot hir.
Syte e medhenj, ne forme bajameje, zbulonin premtimin e nje buzeqeshjeje, por ne te njejten kohe peshperitnin dicka te embel e te sjellshme – sy qe dinin te ishin ledhatues dhe dinake, per t'u bere me pas te perhumbur e persiates, te harruar ne nje enderr te se shkuares, larg se tashmes.
E shtrire midis barit, buze liqet, Kasandra dukej si grua e ndonje tabloje romantike ose e ndonje vegimi te lebyrte.