Ne oren 18.57 te 28 marsit 1997 nje motovedete e vogel shqiptare e sterngarkuar me emigrante, Kateri i Rades, goditet me bash nga nje korvete e Marines ushtarake italiane, Sibilla.
Brenda pak minutash anija shkon ne fund te Kanalit te Otrantos.
Eshte mbremja e se Premtes se Shenjte.
Te mbijetuarit jane vetem 34, te vdekurit 57, ne pjesen me te madhe gra dhe femije. 24 trupa nuk do te gjenden kurre.
Eshte njera nga mbytjet me te tmerrshme te anijeve qe kane ndodhur ne Mesdhe’ ne njezet vitet e fundit.
Por sidomos, eshte tragjedia me e madhe ne det e shkaktuar nga politikat e sprapsjes.
Alessandro Leogrande-ja ka hetuar gjate mbi mbytjen e anijes te se Premtes se Shenjte, ka takuar te mbijetuarit dhe te afermit e viktimave, ushtaraket, avokatet, aktivistet e shoqatave antiraciste dhe eshte endur neper qytetet dhe fshatrat e Shqiperise prej nga ishin nisur emigrantet.
Mbytja e Katerit te Rades perben nje gur prove per te gjitha mbytjet e anijeve te tjera ne te ardhmen, jo vetem sepse qe rezultati i politikave te sprapsjes dhe te histerise institucionale qe i shkaktoi.
Jo vetem sepse termat e ceshtjes sot jane po ato.
Jo vetem sepse, me cinizem te plote apo mosperfilljen me te madhe, nje force politike ne qeveri vazhdon te flase per bllokimet detare ne Mesdhe.
Mbytja e Katerit te Rades eshte nje gur prove, sepse, ne ndryshim nga shume te tjera te mbeshtjella ne heshtje, eshte e mundur ta rrefesh.