DUDAJ - I VETMUARI - GERARD DONOVAN

Përshkrimi:

Eshte ora tre e nje cerek e nje pasditeje vjeshte.

Nje krisme.

E nje gjuetari mbase.

Shume afer madje.

Juliusi eshte duke lexuar, si gjithnje, prane sobes ne baraken e tij ne pyjet e Meinit, ku jeton i vetem prej vitesh.

Ne baraken e tij jane stivuar 3282 volume, te gjithe te lexuara e skeduara me kujdes me pare nga i ati e pastaj nga Julius, i cili i kalon keshtu ditet e tij qe kur ishte femije.

E vetmja shoqeri eshte ajo e qenit te tij, Hobs, i cili, ne castin e krismes, nuk ndodhet prane zjarrit, afer tij.

Qeni i tij eshte qelluar nga gjahtaret nga pakujdesia apo mizoria?

Kjo e con Juliusin ne nje cmenduri te tejskajshme.

Befas, ai mbetet me i vetmuar se kurre: kishte qene ashtu edhe me babane e tij, derisa vdiq; pastaj me Kleren, e cila e la per nje tjeter burre; dhe pastaj me Hobsin, qe ia kishte lehtesuar dhimbjet pas largimit te Kleres.

E tani edhe Hobsi po iken pergjithmone.

E fillon me nje qetesi te jashtezakonshme, rresht pas rreshti, por kjo ia le vendin me pas nje leximi te ankthshem; ato pak faqe qe i mjaftojne Donovanit te shkruaje ate qe eshte percaktuar si nje klasik modern: nje rrefim treditor, qe shkakton termet te lexuesi.

Pikerisht ashtu sic ndodh me klasiket e cdo kohe, me te cilet Juliusi gersheton dialogun e tij te perditshem ne baraken e zhytur ne deboren dhe te ftohtin e madh amerikan.

Lexim të këndshëm!