DUDAJ - I PA (N)DJESHMI - GEVERINA MUZHAQI

Përshkrimi:

Doni eshte nje djale i pashem e i suksesshem, qe nuk ka frike te kerkoje dhe ta marre ate qe deshiron.

Ne nje shoqeri te bazuar te materialja e qe i largohet sa me shume shpirterores, ai gjen te vetmen aleate: pasqyren.

Ashtu sikurse Narcisi e sheh veten te pasqyruar ne nje pellg me uje dhe vetadhurohet, por edhe veteshkaterrohet ngase nuk mund ta pervetesoje imazhin qe i pershfaqet aq prane syve te tij, po ashtu edhe Doni vuan, por jo me per adhurimin qe ka per veten, po per te vetmen femer qe nuk mund te behet e tija.

Dhe pikerisht mbi kete dashuri te parealizuar ngre themelet ky rrefim.

Eshte historia e njeriut modern – i vetmuar, bosh, kallp – e cila rrefehet nga kendveshtrimi qe personazhi ka per veten nga njera ane dhe nga kendveshtrimi i rrefyesit nga ana tjeter.

“I pa(n)djeshmi” eshte vazhdimi i romanit te pare te autores, me titull “Stina e peste”, ndonese mund te lexohet fare mire edhe si nje veper me vete.

A mund te dashuroje dikush qe i perdor njerezit per t’ua thithur energjite?

A mund ta kuptosh dhimbjen e tjetrit nese e perdor ate ne sherbimin tend?

A eshte vetmia celesi i ndryshimit te nje njeriu te dashuruar vetem pas vetvetes?

Apo, ne te kundert, eshte ideja e se ndaluares, e se pakapshmes, se paarritshmes, qe na ben ta kerkojme me teper?

Lexim të këndshëm!