Karl Heinz Timm, lindur ne Hamburg, me 1924, vdekur me 1943, ne nje spital fushor ne Ukraine.
19-vjecari vazhdon te jetoje ne dhimbjen e prinderve, ne tregimet e tyre, ne shprehjet qe perdorin per fatin e zi te jetes, por edhe ne endrrat e vellait te vogel, i cili thuajse nuk ka fare kujtime vetjake.
Perse keto endrra u bene kaq te domosdoshme per t'u shfaqur pas nje gjysme shekulli.
Nxitja per te shkruar per vellane, per te krijuar nje perfytyrim per brezin e tij, gjate luftes naziste shtohet tek Uwe Timm edhe prej domosdoshmerise per t'u qartesuar edhe per premisat e biografise se vet personale.
Ne liber shtrohen pyetje rreth tipareve familjare, per vlerat dhe qellimet e edukimit, dashurine, afersine dhe respektin ne kushtet e shperthimit te nazizmit.
Perse vellai u regjistrua vullnetarisht ne trupat SS?
C'qendrim mbajti ai ne lidhje me detyrimin per te vrare?
C'mundesi iu dhane apo nuk iu ofruan kurre?
Cila eshte pjesa e fajit dhe e veprimit te ndergjegjshem te prinderit qe la pas?