I di rregullat.
Heshtja eshte mikesha ime.
Dhe kur kam frike, zeri im je ti.
Albertoja takon Kamilen, dashurine e madhe te rinise se tij, qe ishte zhdukur pa dhene shume shpjegime per te ndjekur endrren e saj dhe i mjaftojne vetem pak sekonda per te zbuluar se ndodhet ende atje, midis bankave te shkolles, duke enderruar midis buzeqeshjeve dhe puthjeve te saj.
Por Albertoja nuk eshte vetem.
Ai eshte babai krenar i Lizes, nje adoleshenteje me ide shume te qarta, babai i frikesuar i Mateos, nje djale i mrekullueshem i shurdher, si dhe bashkeshorti i Sandres, nje gruaje qe ka duruar ferrin e heshtur qe ka mbeshtjelle te birin dhe qe do te ishte gati te bente cfaredolloj gjeje per ta shpetuar familjen e saj.
Liza e sheh te atin duke puthur Kamilen dhe per te mbrojtur te vellane, zhduket pa thene asnje fjale.
Te gjithe nisin ta kerkojne, secili duke bartur me vete te verteten e tij.
Albertoja bart ndjenjen e fajit qe tradhtoi familjen dhe Sandren, friken se do te perjetoje nje makth tjeter.
Vetem Mateoja i vogel mund ta gjeje, sepse fale saj ka mesuar te mos kete frike nga bota.
Liza mund te jete fshehur vetem ne strehen e tyre, ne vendin ku e ka mesuar te lexoje buzet dhe te luaje shah, sepse vellackoja i saj nuk do te jete kurre ndryshe nga te tjeret.