Fytyra e pangaterrueshme e Dantes qe na veshtron nga kopertina eshte motori qe leviz kete thriller qe ka shumecka prej “ferri” brenda.
Ritmi, para se gjithash, simbolika e ndezur dhe ne fund kompleksiteti i personazheve qe te perfshin ne nje veprim ca te rralle per romanet aksion: te injektojne te lexuesi joshjen e se keqes, madje duke i ngulitur edhe nevojen e saj shpetimtare.
Nuk eshte aspak e cuditshme qe studiuesi i simbologjise, Robert Langdon, eshte nje ekspert i Dantes, perkundrazi.
Eshte krejt e natyrshme qe profesori amerikan t’i kushtoje studime dhe kurse universitare ne Harvard poetit fiorentin dhe vizionit te tij te hatashem me te cilin pertheu ne forme solemne klimen e epokes se tij te mundimshme.
E pra, eshte gjithashtu krejt normale, qe ne Firence Robert Langdoni te ndihet si ne shtepi te vet, qe Davidi dhe Piazza Signoria, kopshtet Boboli dhe Palazzo Vecchio te jene per te nje sfond familjar, nje konstelacion kulturor dhe i dashur, shume ndryshe nga skenat turistike pershkuar prej vitesh nga vizitoret normale.
Por tani gjithcka ndryshon, nuk ka asgje normale, asgje qe te mund te evokoje te shkuaren e embel.
Kete here eshte nje makth dhe vetem njohurite e tij per qytetin, deri ne labirinthe dhe rrugica, korridore pallatesh, kalime sekrete, mund ta ndihmojne te shpetoje jeten.
Langdoni zgjohet ne nje dhome spitali i tronditur, i plagosur ne koke dhe me rrobat e gjakosura mbi nje karrige.
Mezi kujton emrin e tij, nuk kupton si ka ardhur ne Firenze, kush orvatet ta vrase e perse ndjekesit e tij nuk kane ndermend te ndalen.
I hutuar me mendjen te mbytur nga shfaqje te perbindshme qe te kujtojne Vdekjen e Zeze qe perpiu Europen e Mesjetes dhe simbolet e kriptuara te lidhura me Komedine Hyjnore te Dante Aligierit.