Naten mes 1 dhe 2 nentorit te vitit 1975, Pasolini vritet ne Hidroportin e Ostias, prane Romes. Riceti, Kacota, Lenceta, Begaloni, Alducoja e te tjeret jane cunake nenproletare romane.
Ata vershojne nga borgatat e Romes se viteve pesedhjete per t'ia mesyre drejt qendres, duke pershkuar nje rrugetim pikaresk te mbushur me ndodhi komike, tragjike, groteske.
Ne sjelljen e tyre gershetohet dhuna e paperligjur me bujarine patetike: Riceti shpeton nje dallendyshe qe po mbytej, por nuk mund te beje asgje per vogelushin Xhenezio, te cilin e kish marre perpara rryma e Anienit; Anjoloja e Oberdani rrine duke pare Marcelon qe jep shpirt ne spital, sepse qe shembur shkolla ku banonte dhe e kish zene brenda.
Roma monumentale dhe ajo e spekulimeve ndertimore jane hapesira kontradiktore ne te cilat zhvillohet ky lloj riti nistor i nje dite te "djemve te jetes".