Rome, fillimi i viteve nentedhjete.
Ndersa endrrat e shekullit XX po i afrohen nje fundi te pashmangshem dhe Berluskoni pergatitet te marre pushtetin, nje shkrimtar tridhjetevjecar cinik dhe naiv, i shkujdesur dhe njeheresh i perthelluar, gjen pune ne nje arkiv, Fondi ‘Pier Paolo Pasolini’.
Ne ate labirint letrash te mbyllura ne nje pallat te madh ne lagjen ‘Prati’ mbreteron Laura Betti, nje noprane e madhe qe po i perendon ylli: por takimi me heroinen e cartur te ketij libri, e vetequajtur e megjithate trashegimtare e mirefillte shpirterore e poetit friulan, per djaloshin ka vleren e nje takimi te vertete me Pasolini-n, njelloj sikur autorja e Teoremes te ishte ngjizur, te ishte pushtuar nga prania e tij e gjalle, nga itinerari privat prej eksperimentuesi te zjarrte seksual dhe nga ndodhia e tij publike e artit, herezise dhe provokimit
“Dicka e shkruar” rrefen linjen e hijes se kesaj molepsjeje dhe shkeputjen e pashmangshme prej saj – nje shkeputje nga adoleshenca dhe nje epoke e tere; por rrefen edhe nje ngjarje tjeter, ate te njohjes fillestare me misteret, te hyrjes ne sekretet e fshehta dhe te perjetshme te jetes.