Moraldi, qe ka mberritur ne Torino per nje sesion provimesh, zbulon se ka ngaterruar valixhen me nje te panjohur.
Ndersa thyen koken mbi tekstet e filozofise dhe vizaton karikatura, ndien t’i rritet dora-dores admirimi per nje bashkemoshatar te quajtur Piero.
I gjate, thatim, syze miopi, vetem njezetekatervjecar, Pieroja ka themeluar revista, nje shtepi botuese dhe lufton plot kthjelltesi e sypatrembje rrokopujen autoritare ku po qorrolliset vendi.
Jane ditet e Karnavaleve te 1926-es.
Moraldi s’i ndahet kemba-kembes Pieros, deshiron ta takoje, ta imitoje, ta beje shok, por cdo orvatje deshton.
Nderkaq shtie serish ne dore valixhen e humbur dhe le mendjen pas Karlotes, nje fotografe rruge, e shpenguar dhe ikanake, ne pragnisje per ne Paris.
Edhe Pieroja niset per ne Paris duke lene ne Torino dashurine e zemres, Aden, si dhe foshnjen e lindur vetem nje muaj me pare.
Ne acarin e qytetit te huaj, i yshtur nga nje ankth i ethshem per projekte, liri e revolucion, Pieroja semuret.
Po Moraldi?
Edhe ai, duke ndjekur pas Karloten, i eshte drejtuar Parisit.
Dashuria, aspiratat, tensioni drejt se ardhmes: gjithcka ngrihet ne ajer si nje balone mbi Sene.
C’pergjigje duhet te prese?