Piktura!
Ishte Zot, besim, drite.
Ishte lutje, pendim,falje.
Ishte joshje , genjeshter, tradheti.
Ishte bindje, akuze, mosbesim.
Ishte e shenjte, hyjnore, fryme.
Ishte materia qe kishte munguar ne fjalet e shkruara. Ishte mister.
Ishte grua.
Ishte gjak.
Ajo cikez buzeqeshja e tij enigmatike, si nje copez dhimbje, ia kishte bere akull kockat qe atehere, sikur te dy ta kishim ditur se kurre nuk do ju mjaf tonte oksig,jeni ne kocka nga mungesa e tjetrit.
Tani i dhimbnin kockat nga muungesa e tij dhe e kohes per ta kerkuar, tani as endrren s'e kujtonte dot te plote vec zerit te tij qe dukej se nuk do t'i dilte me nga koka.