Pas suksesit te madh qe korri Caste lumturie te paperfillshme, Francesco Piccolo kthehet te tregoje ngazellimin e casteve qe perbejne jeten, vetem se kete radhe orvatet t’i shohe nga ana e gabuar.
Duke i qemtuar me kujdes ditet derisa zbulon se si ne cdo klecke te befte qe te ndodh, qofte edhe me e bezdisshmja, fshihet dicka e pacmuar: nje shkendije sfilitese zbavitjeje dhe vitaliteti.
Secili prej nesh provon gjate dites nje mije e nje forma te paperfillshme (dhe jo te parendesishme) trishtimi.
Por te lind dyshimi qe eshte “si shkopinjte e shangait”: nese do te terhiqja gjene qe me pelqen me pak nga njeriu qe dua, do te rrezohej edhe ajo qe me pelqen me shume.
Te qeshesh me castet e trishtimit eshte nje kontradikte nga ato qe mund te te ndryshojne diten.
E megjithate, po t’ua gjesh anen, kleckat e papritura, aksidentet, dhimbjet therese te castit, shpesh rezultojne tejet zbavitese.
Nese jane te paperfillshme per nga rendesia dhe perjetohen me ngazellim, perfshihen me te drejte te gezimet e jetes.
Dhe askush s’di ta rrefeje me mire se Francesco Piccolo, i cili me castet qe e perbejne jeten krijon nje enciklopedi finoke e fort zbavitese qe mund ta marresh me vete gjithkund.