"E ndoqen ate qe e thoshin djajte ne kohen e sundimit te Sulejmanit.
Po Sulejmani nuk ishte i pafe, djajte ishin te pafe sepse u mesonin njerezve magjine.
Edhe cka u zbriti ne Babil dy engjejve, Harutit dhe Marutit.
E ata te dy nuk i mesonin askujt (magjine) para se t'i thoshin:
"Ne jemi vetem sprove, pra mos u bej i pafe!"
E, mesonin (njerezit) prej atyre te dyve ate (magji) me cka ndanin prej gruas se vet, por pa lejen e Allahut me ate askujt nuk mund t'i benin dem dhe ashtu mesonin cka u sillte dem e nuk u sillte dobi atyre.
E ata (hebrenjte) e ka ne ditur se ai qe (hodhi librin) e zgjodhi ate (magjine), ai ne boten tjeter nuk ka ndonje te drejte (ne meshiren e Zotit).
Po to dinin, ata se per dare e shiten vetveten, ajo eshte shume e keqe." (Bekare, 102)
Pejgamberi, salallahu alejhi ve selem, thote:
"Largohuni nga shtate te keqija te medha:
"Te shoqeruarit e Allahut, sihri, mbytja e dikujt ne menyre te padrejte, ngrenia e kamates, ngrenia e pasurise se bonjakut, ikja nga fushebeteja dhe shpifja ndaj besimtareve te devotshme dhe te ndershem."