ONUFRI - POEZI - MARTIN CAMAJ

Përshkrimi:

Njeriu ndalet ne nje shej vendi ne kohe, harron punen e perdites dhe rremon ne vete per te gjetur fillin e humbun te ndjesive te veta.

Ngjan keshtu qe mbas secilit varg te fshihet nga nje grime ngasherimi qe po ne ate cast kur autori iua percjelle te tjerevet shnderrohet ne gezim.

Keshtu shkruan Martin Camaj ne kemishe te kopertines se botimit "Njeriu vetem e me te tjere", ne vitin 1978.

Gezimi qe te fal arti, dmth gezimi i zbuleses dhe i estetizmit te botes, rrallehere ka prodhuar ne letersine shqipe kaq shume liri e vetmi sa ne poezine e Martin Camajt.

Eshte fjala, mitra e kesaj lirie dhe vetmie.

Te Camaj fjala eshte ndertuese dhe pershkruese e botes.

Eshte e thelle sa qenia e poetit dhe e gjere sa bota e tij.

Poezia e Camajt i jep nje kuptim te ri fjales, e risemantizon dhe e perdor vetem atehere kur eshte e nevojshme.

Ne poetiken e tij kundervenia mes botes reale dhe botes se estetizuar e te esencializuar shfaqet me "mosprani", qe eshte njeheresh pritje per nje te vertete te eperme, te verteten e artit, dhe habi per zbulimin e saj, thelle brenda vetes.

Lexim të këndshëm!