"Ne kete syzim, autori i kesaj permbledhjeje lirikash nuk qellimon t'i paraqese vetveten lexuesve.
Nga ana tjeter, poezia nuk lyp shpjegime, edhe ajo flet per veten ne ate forme e strukture qe ka.
Ka vetem nje trajte te qellueme e te drejte, nje radhitje fjalesh, gjithmone ne gjuhen amtare, permes se ciles njeriu i paraqitet vetes e rrethit te njerezve qe jane te interesuem.
Por meqenese kjo ashte hera e pare qe botohet dicka prej meje ne vendin tim, e ndjej per detyre t'i jap disa njoftime lexuesit te ketij libri rreth vepres sime letrare: shikue drejtas, ajo ndahet ne periudha, perkatesisht me fazat e jetes se njeriut.
Ndonese periudhat ndryshojne nga njena tjetra, ato nderlidhen nga fije te forta sikur te ishte nje liber i vetem nja 2000 faqesh.
S'ka pase programime ne kete krijimtari prore e percaktuese nga koha, si ashte titulli i nje cikli lirikash te Giuseppe Ungaretti "Giorno dopo giorno" (Prej dite ne tjetren), poet italina qe ka njofte edhe ai mergimin.
Le te flasim per poezine!
Si e ndjej une ate, terthoras, ndoshta jap edhe ndoj njoftim permbi artin tim ne kete lami.
Per shembull, nder nè gjate periudhes afer gjysme shekull qe e perjetuem u ndeshen dy tema letrare rivalizuese, ne nje ane, mrekullite e trimnite e herojve bashkekohore, ndersa ne tjetren shkriheshin te mbulueme gacat e nje zjarrmi te pashueshem, eshke e ndezun, nxjerre nga eshtnat e njerezve te thyem e te mundun.
Te dy permbajtjet, vetemburrja e fituesit dhe vuajtjen njerezore u shfaqen njekohesisht edhe ne lirike.
Do te flitet per centaurat e se kaluemes, per "njerine – shtaze", me siguri!
Tue u sjelle kah talentat e rinj te dheut tone, uroj qe veprat letrare me tematizime te tilla mos te kalojne kufijte e drejtpeshimit e mases ne art ( ne teorine e tragjedise greke: hybris).
Gjithnje tue mbete ne sferen artistike, del pyetja per poetin e ardhshem: cka do te ndodhe me Edipin?
Mbasi verbon veten, a do te shkoje me sose ne shkreti?
Krijimi i poezise ne liri ka tjeter cilesi perjetimi, shujta, ushqimi tjeter shije dhe gjumi tjeter qetesi e prehje." - Martin Camaj