Akoma vazhdon me te njejtin kendveshtrim, duke mos iu gezuar bukurise se ekzistences nen rrezet e derdhura te diellit, nen stolisjen e yjeve vezulluese, nen pikat e e shiut te bekuar, ne gjeresine e horizontit, nen lartesine magjepsese te qiellit?
A nuk e shikon se ke para vetes kopshte te harlisura, bahce te mbushura me blerim e lule shumengjyreshe, fusha te hapura sa sheh syri, liqene kalteroshe, shkretetira ne te cilat ruhen te shkruara histori per njerezit e pare dhe rrefime te nomadeve besnike.
O njeri, mireprite kete dhurate me te njejten fryme, me kenaqesi, me gezim e mirenjohje.
Ti gjallon ne teatrin e ketij universi te mahnitshem, i cili eshte stolisur me Shkronjat e Lavdiplotit dhe eshte pikturuar me Penen e te Gjithediturit, ashtu qe ti te lexosh ne te cudite e fuqise, te shpikjes e te gjenialitetit te Tij formedhenes.
Dil vella nga qelia e erret e deshprimit, clirohu nga rete e kobta te depresionit, dhe mos u perpelit ne rruget e jetes, sepse jeta si gjithenje eshte me shume se nje mundesi!