Ende nuk e ka kuptuar ne behej fjale per nje rastesi, apo per nje paracaktim.
Ishin kaq shume shenja te vogla, qe e drejtonin per tek aktori i madh, saqe tashme, kur gjithcka ka perfunduar, eshte i mendimit qe ka kryer nje mision.
Arsyeja qe e shtyu gazetarin dhe kritikun gjerman, Rudiger Schaper, per te shkruar nje biografi per Aleksander Moisiun, nuk ishte ndonje perkujtimore per aktorin e madh, por takimi me nje liber.
Ne nje vellimth te Arnold Bronenit, i titulluar “Takime me aktore”, mes dhjetera emra artistesh permendej edhe ai i Moisiut.
“Moisiu, ky emer nuk po me linte te qete.
C’mund te kishte ndodhur valle qe ky personalitet i ndritur, kjo karriere e jashtezakonshme europiane artisti, kishte rene ne tere ato sita te historiografise?”
Kete pyetje i kishte bere me qindra here vetes, Schaperi, duke bluar ne mendje arsyet se perse u nenvleresua ne fillimet e tij, pse e mbivleresuan me pas dhe pse brezat e mevonshem, jo vetem qe nuk i thuren kurora, por e trajtuan si te mos kishte ekzistuar kurre.
Nuk arrinte te kuptonte se si ky aktor, i cili theu rregullat e ngurta te teatrit, kur interpretoi rolin e Hamletit, veshur me pulover te zi, xhakete dhe mushama, duke shkaktuar nje skandal te vertete, u quajt papritur demode dhe kujtimi i tij pervijohej si fantazem.